Zmiany w tych miejscach powinny niepokoić. Nowotwory skóry nie dotyczą tylko skóry. Zmiany w tych miejscach powinny niepokoić. Rak skóry to dość częsty nowotwór, który, mimo swojej nazwy, może występować nie tylko na skórze. Błędem jest też utożsamianie raka skóry z czerniakiem, który stanowi zaledwie 1 proc. przypadków
Strona główna / Produkty otagowane „rak skóry u psa” / Strona 2 Wyświetlanie 10–18 z 55 wyników K9 Thorn Szelki dla psa Bravo Black duży pies 299,00zł Sprawdź sam Vidaxl Kojec dla psa srebrny 6,05 m²stalowy (3082231) 1 507,00zł Sprawdź sam Chaba Szelki Reg 0 30Cm Morska 13,99zł Sprawdź sam Pet Republic Dla Psów Dużych Ras Z Wątróbką I Warzywami 10X1250G 79,90zł Sprawdź sam Hill’S Prescription Diet Urinary Stress + Metabolic 3Kg 112,70zł Sprawdź sam Nature Land Siano Z Burakiem Dla Gryzoni I Królików 650 G 12,99zł Sprawdź sam Mac’S Kitten Zestaw Dla Kociąt Mix 3X400G 27,49zł Sprawdź sam Hunter Obroża Convenience Reflect Glow 69164 (47 – 55 Cm) Biało-Czarny 53,34zł Sprawdź sam Clausen Wabik Roedeercall Contact Na Sarny 189,00zł Sprawdź samAtopowe zapalenie skóry (atopia, AZS) to dość poważne schorzenie, które ma swoje źródło w układzie odpornościowym, a objawia się przede wszystkim rozmaitymi zmianami na skórze. Zazwyczaj ma charakter genetyczny. Wbrew pozorom może występować nie tylko u ludzi, ale również u psów. Dowiedz się, jak rozpoznać to schorzenie i wChoroby skóry u psa są najczęściej spowodowane drobnoustrojami, alergiami, pasożytami lub zmianami hormonalnymi. Pierwszym sygnałem alarmującym o patologii jest zwykle świąd i zmiana zachowania pupila. Leczenie problemów dermatologicznych u psa jest złożonym i długotrwałym jest największym narządem psiego organizmu. Stanowi około 12% masy ciała zwierzęcia. Ochrania narządy wewnętrzne przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych, ułatwia poruszanie się i wraz z sierścią zapewnia izolację termiczną. Niestety, jest bardzo wrażliwa, dlatego choroby i zmiany skórne u psa to częsta przypadłość. Wszystkie z nich powinny być zbadane przez lekarza weterynarii. Przyczyny chorób skóry u psa Problemy skórne u psa są spowodowane działaniem drażniących czynników zewnętrznych lub są jednym z objawów chorób i patologii toczących się wewnątrz organizmu. Należą do nich: alergie (pokarmowe, skórne, kontaktowe),zakażenia bakteryjne,pasożyty skórne (pchły, świerzb, nużeniec),zaburzenia hormonalne (niedoczynność tarczycy),niedobory żywieniowe,cukrzyca,choroby wątroby,procesy nowotworowe. Ogólne objawy chorób skóry u psa Choroby skóry u psa objawiają się w różny sposób, jednak najczęściej są to świąd, zmatowienie i obfite wypadanie sierści, przetłuszczanie się skóry, brzydki zapach. Zwierzę nieustannie się drapie, wylizuje lub gryzie swędzące miejsca, jest niespokojne, rozdrażnione, niekiedy także agresywne lub apatyczne. Pojawia się także zaczerwienienie skóry u psa oraz różnego rodzaju wykwity: zmiany ropne, krostki, grudki, strupy, guzy, otwarte rany, wrzody, pęcherze, owrzodzenia lub plamy. Zmiany skórne w przebiegu chorób dermatologicznych najczęściej pojawiają się na grzbiecie, na uszach, w przestrzeniach międzypalcowych, na nosie lub w okolicy warg. Niekiedy objawy nie są jednoznaczne, dlatego zawsze wymagana jest szczegółowa diagnostyka. Atopowe zapalenie skóry u psa Atopowe zapalenie skóry u psa jest najczęściej rozpoznawaną chorobą dermatologiczną u czworonogów. Jest to reakcja nadwrażliwości u osobników predysponowanych genetycznie, które pojawia się między 1. a 3. rokiem życia zwierzęcia. Ma charakter przewlekły, dolegliwości utrzymują się przez cały rok lub nawracają okresowo. Pojawiają się w wyniku kontaktu z alergenem (kurzem, pleśnią, pyłkami roślin). Objawy atopowego zapalenia skóry u psa to przede wszystkim świąd, rumień, przebarwienia skóry i łysienie. Zwierzę uporczywie się drapie, ociera o meble lub wystające rzeczy. Na skórze powstają liczne rany, które bardzo szybko są zasiedlane przez bakterie i inne drobnoustroje. Zmiany skórne u psa pojawiają się zwykle na pysku, bokach ciała, pachwinach, pachach oraz na łapach. Leczenie atopowego zapalenia skóry u psa trwa przez całe życie. Stosuje się kąpiele, maści glikokortykosteroidowe, które niekiedy są łączone z doustną terapią przeciwalergiczną (leki sterydowe, antyhistaminowe). Ważne są też leczenie chorób towarzyszących i suplementacja nasyconych kwasów tłuszczowych. Zalecane jest także stosowanie specjalnej hipoalergicznej karmy dla psów z atopowym zapaleniem skóry, którą można kupić u weterynarza. Bakteryjne zapalenie skóry u psa Bakteryjne zapalenie skóry u psa jest spowodowane infekcją bakteryjną. Może występować samodzielnie lub pojawić się w wyniku uszkodzenia skóry w przebiegu innych schorzeń dermatologicznych. Objawami bakteryjnego zapalenia skóry u psa są często bolesne krosty, grudki i strupy. Sierść staje się matowa i szybko wypada, powodując duże ubytki. Leczenie jest długotrwałe i polega na stosowaniu miejscowych antybiotyków i leczniczych kąpieli w preparatach weterynaryjnych. Jednym z rodzajów choroby bakteryjnej jest ropne zapalenie skóry u psa. Poza wypadaniem sierści pojawia się charakterystyczny, niemiły zapach oraz ropne krostki na skórze psa. Grzybica skóry u psa Grzybica skóry u psa jest najpoważniejszą i najbardziej zaraźliwą chorobą skórną u zwierząt. Wywołują ją dermatofity, czyli mikroskopijne grzyby. Do zarażenia dochodzi w wyniku kontaktu z innym czworonogiem, przez kurz, pył, pchły, muchy. Często dermatofity bytują fizjologicznie na skórze psa, a wywołują chorobę w okresie spadku odporności zwierzęcia. Do objawów grzybicy skóry zalicza się: wypadanie sierści psa (pojawiają się łyse placki), popielaty nalot i grudki na skórze z czerwoną obwódką, łupież. Co ważne, zakażenie grzybami nie powoduje świądu ani żadnych objawów ogólnych. Zlokalizowane jest głównie na nosie, za uszami, na brzuchu, kończynach i ogonie. Leczenie grzybicy skóry u psa polega na stosowaniu maści, kąpieli i leków doustnych. Musi być poprzedzone wygoleniem sierści pupila, aby usunąć zakażony włos i ułatwić dostęp leków do zmian skórnych. Właściciel czworonoga powinien zachować ostrożność, ponieważ może łatwo zarazić się niektórymi chorobami grzybiczymi skóry od psa. Jak złagodzić swędzenie skóry u psa? Uporczywe drapanie się psa w przebiegu chorób dermatologicznych może prowadzić do powstawania ran i zakażeń bakteryjnych, które opóźnią leczenie i zaostrzą objawy. Aby złagodzić swędzenie skóry u psa, należy w pierwszej kolejności rozpocząć leczenie choroby je wywołującej. Należy stosować letnie kąpiele z użyciem delikatnego hipoalergicznego środka myjącego. Można także zamoczyć same łapy psa w chłodnej wodzie z dodatkiem mączki owsianej. Ważne jest regularne pranie legowiska oraz odkurzanie dywanów, ponieważ kurz jest najczęstszą przyczyną alergii. Pies, który ma problemy skórne, powinien spożywać specjalną weterynaryjną karmę dla alergików. Zobacz także:Zobacz wideo: Pies w miejskiej dżungli. Co zrobić z pupilem w czasie wakacji?Autor: Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: Digital Vision To część kampanii społecznej amerykańskiej fundacji Mollie’s Fund. Dzięki temu możemy zobaczyć, jak naprawdę wygląda rak okupujący ciało człowieka. 1. Prawdziwe oblicze czerniaka. Główne hasło kampanii, która powstawała w 2016 roku to – "Znamię nie zawsze to tylko znamię. Czasem może to być śmiertelny czerniak".
Psy mogą cierpieć na różne choroby skóry powodujące ból, swędzenie i stan zapalny. Dowiedz się o niektórych typowych objawach, a także o sposobach dbania o psią sierść i zdrową skórę. W zależności od rasy psa, wieku i wielu czynników genetycznych może się okazać, że jest podatny na choroby skóry. Jest wiele prostych sposobów wspierania zdrowienia psa, a także zapobiegania przyszłym problemom. Co jest ważne w kwestii skóry psa? Skóra psa działa jak bariera między ich narządami, mięśniami i szkieletem a otoczeniem. To największy narząd ciała psa, wraz z sierścią stanowiący około 12% całej masy ciała. Zapewnia istotną ochronę przed pasożytami, przechowuje tłuszcz, wodę i witaminy oraz mieści wrażliwe zakończenia nerwowe. Skóra jest barierą, która zapobiega utracie wody, zmniejszając ryzyko odwodnienia i regulując temperaturę ciała. Skóra psa wydziela również sebum, substancję podobną do oleju, która tworzy biofilm na powierzchni skóry. Ta warstwa chroni przed zagrożeniami zewnętrznymi dzięki utrzymywaniu równowagi między „dobrymi” i „złymi” bakteriami oraz pomaga zapobiegać namnażaniu się bakterii. Utrzymuje również równowagę pH skóry psa, zapobiegając podrażnieniom spowodowanym zmianami środowiska. Tak więc skóra psa jest ważnym filtrem między jego środowiskiem a ciałem i musi być odpowiednio pielęgnowana. Jakie są objawy chorób skóry u psa? Podobnie do objawów choroby skóry u człowieka, pies może mieć suchą, podrażnioną lub czerwoną skórę w niektórych miejscach. Jego sierść może wyglądać na suchą lub tłustą, może występować utrata włosa lub łupież. Prawdopodobnie pierwszą rzeczą, którą zauważysz, jest to, że Twój pies drapie się bardziej, próbując złagodzić dyskomfort. U poszczególnych ras psów występują charakterystyczne choroby skóry. Psy takie jak buldogi angielskie czy mopsy mogą cierpieć na podrażnienia wywołane przez bakterie i drożdże, które „utknęły” w fałdach skóry. Średnie psy, które mogą spędzać dużo czasu na zewnątrz lub pracując, są narażone na czynniki środowiskowe, co oznacza, że naturalna ochrona ich skóry wymaga specjalnego wsparcia. Owczarki niemieckie, dalmatyńczyki, sznaucery miniaturowe i shih tzu mają również wrażliwą skórę, dlatego ważne jest, aby zapytać lekarza weterynarii, czy są jakieś predyspozycje genetyczne do chorób skóry, o których należy wiedzieć. Dlaczego u psów występują choroby skóry? Niektóre choroby skóry u psów występują lub nasilają się pod wpływem czynników zewnętrznych. Psy spędzające dużo czasu zewnątrz mają kontakt z większą liczbą czynników patogennych czy pasożytów, które mogą powodować stan zapalny. Higiena jest ważna, ale jeśli szampon lub środek, którym myjesz psa całkowicie pozbawia go łoju skórnego, to również może stanowić przyczynę problemów. Choroby skóry u psów wywołuje też dieta, która nie jest odpowiednio zbilansowana pod względem odżywczym. Jest kilka rodzajów niepożądanych reakcji na pokarm, z których najczęstszą jest alergia. W rezultacie może dojść do takich objawów takie jak świąd, zaczerwienienie i stan zapalny. Nadwrażliwość Twojego psa, w połączeniu z jego dietą, może powodować oznaki podrażnienia skóry. Utrzymanie skóry psa w zdrowiu wymaga złożonej mieszanki składników pokarmowych, w tym długołańcuchowych kwasów tłuszczowych, takich jak kwasy grup omega 3 i omega 6. Minerały śladowe, takie jak cynk i miedź, są ważne dla ogólnego funkcjonowania komórek i pomagają utrzymać piękną sierść. Co najważniejsze, niezbędne są białka wysokiej jakości i lekkostrawne. Skóra i sierść psa wymaga codziennego dużego spożycia białka, dlatego ważny jest jego odpowiedni rodzaj i ilość. Można zadbać o zdrowie psa i jego sierść oraz zapobiegać wielu typowym chorobom skóry, wybierając odpowiedni pokarm. Należy także wiedzieć, jakie czynniki zewnętrzne mogą na niego wpływać. Jeśli nie masz pewności, zapytaj lekarza weterynarii. Znajdź lekarza weterynarii W razie wątpliwości czy pytań odnośnie zdrowia swojego psa skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Szukaj w pobliżuRak płaskonabłonkowy skóry u psa Najczęściej przybiera formę pojedynczej, wrzodziejącej zmiany, ale wraz z rozwojem choroby pojawia się owrzodzenie i krwawienie. Kluczowe jest szybkie usunięcie guza, a w przypadku, kiedy nie jest to możliwe, stosuje się krioterapię lub miejscową chemioterapię.
Przez aktualizacja dnia 18:57 Zazwyczaj nowotwory biustu dotykają suki starsze, powyżej 10 roku życia, jednak, jak to jest ze słowem „zazwyczaj” – nie oznacza ono „zawsze”. Zdecydowanie rzadziej, ale guzy gruczołu mlekowego mogą przytrafić się także suczkom dużo młodszym. Badania przeprowadzane przez lata wykazały, że rasa psa nie ma istotnego wpływu na częstotliwość występowania tej choroby. To co ma na to wpływ, to zabieg kastracji…ale o tym nieco później. Przyczyny nowotworu gruczołu mlekowego u psa Nowotwory gruczołu mlekowego są hormonozależne. Oznacza to, że ich rozwój jest uzależniony od wydzielania estrogenów i progesteronu. Ryzyko wystąpienia guzów gruczołu mlekowego u kastrowanych suczek przed pierwszą cieczką wynosi, wedle badań, 0,05%. Wraz z opóźnieniem wykonania zabiegu: po pierwszej i po drugiej rujce, ryzyko to wzrasta, odpowiednio do 8% i 26%. Potem, moment wykonania zabiegu kastracji u psa nie wpływa na ryzyko rozwoju choroby nowotworowej gruczołu mlekowego. Ponieważ w komórkach gruczołu mlekowego suk jest bardzo dużo receptorów dla hormonów płciowych, oznacza to, że stosowanie preparatów przeznaczonych do antykoncepcji hormonalnej suk, wpływa znacząco na częstotliwość rozwoju nowotworów biustu. Guzy gruczołu mlekowego suk bardzo często należą do nowotworów łagodnych, nie dających przerzutów do innych narządów, jednak nigdy nie można tego całkowicie wykluczyć jedynie po badaniu klinicznym. U suk jest skłonność do występowania mnogich zmian nowotworowych w wielu gruczołach mlekowych i po usunięciu pojedynczego guzka, zwykle występuje wznowa, lub rozwój zmian nowotworowych w sąsiednich pakietach tkanki gruczołowej. Rak sutka u psa - rozpoznanie Nowotwory złośliwe, zazwyczaj są to raki, mogą zachowywać się bardzo różnie. Od powolnego wzrostu i rozwoju, do bardzo agresywnej ekspansji na okoliczne tkanki. To, w jakim stopniu zmiana nowotworowa odgraniczona jest od okolicznych tkanek, pozwala ocenić dalsze jej zachowanie. Nowotwory naciekające na sąsiadujące tkanki szybko dają przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych (pachwinowych powierzchownych dla pakietu IV i V, oraz pachowe, dla pakietów I, II, i III) a także innych narządów (płuc, narządów jamy brzusznej i kości). Nowotwory gruczołu mlekowego mogą makroskopowy wyglądać różnie: od pojedynczych, dobrze odgraniczonych drobnych guzków, poprzez zmiany mnogie, rozsiane, do naciekających. W każdym przypadku jest to mniejszego, lub większego stopnia deformacja okolicy biustu. Guzy mogą być związane ze skórą i tkanką mięśniową,a ich powierzchnia, może ulegać owrzodzeniom. Zmiany łagodne, niewielkich rozmiarów bardzo często znajduje się przypadkowo, podczas badania klinicznego. Może zdarzyć się również sytuacja, w której nie wyczujemy deformacji przy gruczole mlekowym, ale bez kłopotu rozpoznamy powiększony regionalny węzeł chłonny. Zmiany złośliwe mogą powodować wystąpienie stanu zapalnego i guzom nowotworowym towarzyszyć będzie obfity obrzęk zapalny oraz owrzodzenie. Rozpoznanie raczej nie stanowi problemu dla lekarza weterynarii, choć zawsze zmiany kształtu biustu należy różnicować z procesem zapalnym nienowotworowym lub z przerostem gruczołu mlekowego. Badania laboratoryjne mają bardzo ograniczone znaczenie w diagnozowaniu choroby nowotworowej biustu. Badanie radiologiczne ogniska pierwotnego choroby nowotworowej gruczołu mlekowego nie jest konieczne, ale zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej jest niezbędne do oceny występowania przerzutów w przebiegu procesów złośliwych. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa jest bardzo prosta do przeprowadzenia, ale pozyskany w ten sposób materiał nie jest łatwy w interpretacji. Badanie BAC powinno dać odpowiedź na pytanie, czy zmiana ma charakter nowotworowy, oraz z powinno obejmować okoliczne węzły chłonne, w celu odpowiedzi na pytanie, czy są one objęte procesem przerzutowym. Leczenie nowotworu sutka u suczki ©Shutterstock Postępowanie lekarskie, w przypadku stwierdzenia guzów gruczołu mlekowego jest bardzo proste. Ponieważ nowotwory biustu nie poddają się chemioterapii, radioterapia nie wydaje się być efektywną metodą leczenia tego typu nowotworów, a leki antynowotworowe stosowane z sukcesem u kobiet nie sprawdzają się w leczeniu suk, jedyną skuteczną metodą jest postępowanie operacyjne. Zakres postępowania chirurgicznego jest zależny od zastanej sytuacji. Może być to nodulektomia, czyli usunięcie samego guza. Jest to technika zarezerwowana dla usuwania drobnych, ruchomych zmian. Mammektomia, czyli usunięcie dotkniętego rozrostem nowotworowym pakietu gruczołu mlekowego, wystarcza do usunięcia zmian ruchomych, lub ułożonych centralnie w gruczole mlekowym. Jednak większość guzów, dużych i mnogich wymaga przeprowadzenia mastektomii częściowej czyli usunięciu pakietu, dotkniętego procesem rozrostowym wraz z pakietami, mającymi z nim wspólne unaczynienie żylne i limfatyczne. Mastektomia całkowita, czyli usunięcie wszystkich pakietów tkanki gruczołowej po jednej stronie jest zarezerwowana dla procesów rozsianych. W uzasadnionych przypadkach usunięte powinny zostać regionalne węzły chłonne, w celu powstrzymania powstawania przerzutów. Rak sutka u psa - rokowania W przypadku procesów łagodnych, niezłośliwych, całkowite usunięcie zmian daje rokowanie pomyślne, chociaż nie wyklucza w przyszłości rozwoju choroby w innych, pozostałych pakietach tkanki gruczołowej pakietach. W przypadku zmian złośliwych rokowanie jest już ostrożne, a czas przeżycia od usunięci a zmian z biustu może oscylować wokół 2 lat. Mimo rosnącej świadomości wśród opiekunów zwierząt, niestety wciąż przytrafiają się teorie, mówiące o tym, żeby absolutnie nie ruszać guzów biustu. „Jest to jest i tak już musi być”. Bzdura! Wstrzymywanie się z decyzją o zabiegu mastektomii, odkładanie tego zabiegu w czasie, to nic innego jak hodowanie guza. Wraz z upływem czasu wzrasta ryzyko powstawania przerzutów do innych narządów, a co za tym idzie, rokowanie zmienia się w kierunku niepomyślnego. Oddając zdrowie Waszego psa w ręce lekarza weterynarii zaufajcie mu w całości. My, lekarze, naprawdę chcemy dla Waszego pupila jak najlepiej.
Erytroplakia to inaczej czerwona plama, która polega na zaniku błony śluzowej nabłonka wielowarstwowego płaskiego z cechami rozległej dysplazji. Około 40% przypadków erytroplakii ulega przemianie w złośliwy nowotwór wargi. Czerwoną plamę bardzo często trudno jest odróżnić od raka. 2. Objawy raka wargi dolnej.
Opiekunów często niepokoją wszelkie zmiany tkanki podskórnej i skóry, które zwykle sami wyczuwają, głaszcząc swojego pupila. Nie wszystkie są tak samo groźne, ale wszystkie powinien zobaczyć lekarz. Wizyta i dodatkowe badania albo uspokoją opiekunów albo pozwolą na zdiagnozowanie problemu i podjęcie leczenia. Czy mój pies ma raka skóry?Nowotwory z komórek tucznychNowotwór naskórkaŁagodne brodawczakiBasaliomaNiekoniecznie nowotwórNic strasznego Czy mój pies ma raka skóry? Zmiany nowotworowe i nowotworowopodobne mogą mieć zbliżony wygląd, dlatego czasem trudno odróżnić te bardzo groźne od łagodnych. Z tego względu każda zmiana na skórze, jej wytworach, śluzówce oraz w tkance podskórnej powinna skłonić opiekuna do wizyty w lecznicy. Lekarz po wstępnym wywiadzie, znając już wiek psa, fazę cyklu, jeśli to suczka, czas ewentualnej kastracji oraz dotychczas przebyte choroby, zbada wnikliwie skórę i okrywę włosową pacjenta, oceniając przy tym samą zmianę oraz wygląd najbliższych węzłów chłonnych. Jeśli obraz nie jest jednoznaczny, może zalecić dodatkowe testy jak np. badanie krwi, RTG danej okolicy czy biopsję. Jeśli okaże się, że zmiana jest niegroźna, opiekun odetchnie z ulgą. W przypadkach trudnych do zdiagnozowania najprawdopodobniej najbezpieczniejszym i najlepszym rozwiązaniem będzie szybka operacja, podczas, której zmiana zostaje usunięta i poddana badaniu histopatologicznemu.. Niebezpieczne nowotwory wyglądają czasem jak niegojące się rany, a groźne na pierwszy rzut oka kule znacznych rozmiarów okazują się niegroźnymi tłuszczakami. Osobiście zalecam, aby jak najszybciej wycinać wszelkie podejrzane fragmenty tkanek i wysyłać próbki do laboratorium. Badanie kosztuje około 60-150 zł, a już w ciągu kilku- kilkunastu dni otrzymujemy ostateczną odpowiedź, czy zmiana ma charakter łagodny czy złośliwy. Nowotwory z komórek tucznych Z badań wynika, że zmiany w obrębie skóry stanowią 30 proc. wszystkich nowotworów. Z tych złośliwych najczęstszym (około jednej czwartej przypadków) jest nowotwór z komórek tucznych, czyli mastocytoma. Zwykle pojawia się u psów starszych, najczęściej u labradorów, sznaucerów, bokserów i jamników, i może mieć postać guzków, grudek, a nawet plam, stąd problemy diagnostyczne. Charakterystyczne jest to, że zmiany szybko się powiększają i przeobrażają, a najczęściej występują na grzbiecie i kończynach. Nowotwory tego typu wywołują lokalne procesy zapalne otaczających tkanek, wokół nich pojawiają się obrzęki, zaczerwienienia, świąd. Bardzo często zmiany i guzy towarzyszące lokalizuje się w węzłach chłonnych, a przerzutów szuka w wątrobie i śledzionie. Dlatego też przed planowanym zabiegiem wycięcia takiego nowotworu, należy wykonać USG jamy brzusznej, aby wykluczyć ich obecność. Podczas usuwania zmiany, która wygląda na mastocytomę, należy wyciąć tkanki z dużym zapasem wokół i w głąb guza. Rokowania są bardzo różne – operacja może wydłużyć życie pacjenta o pół roku lub o wiele lat, w zależności od tego jak bardzo zaawansowana jest choroba, jaki był zakres zabiegu, czy udało się wyciąć tkanki z odpowiednim zapasem, w jakim wieku i stanie jest pies. Znaczenie ma nawet rasa zwierzęcia, np. boksery bardzo dobrze radzą sobie z guzem tego typu. Z wynikami badania histopatologicznego warto wybrać się do weterynaryjnego onkologa, bo możliwe, że będzie mógł zalecić dodatkowe leczenie pooperacyjne. Nowotwór naskórka Częstym nowotworem złośliwym, który także występuje u psów starszych, jest rak płaskonabłonkowy, czyli nowotwór naskórka, pojawiający się pod wpływem czynników fizycznych, takich jak działanie słońca czy środków drażniących, długo działających na skórę w jednym miejscu. Zwykle występuje na kończynach, bokach ciała, mosznie, w przewodach słuchowych, a nawet może atakować miazgę pazura, dając objawy kulawizny. Na skórze rak płaskonabłonkowy wygląda jak wrzodziejąca, zalepiona strupkami zmiana skórna. Można w czasie wstępnego diagnozowania pomylić ją z ropniem czy źle leczącym się procesem zapalnym skóry. Dlatego każda długo niegojąca się zmiana skórna, w której sąsiedztwie powiększają się węzły chłonne, powinna skłaniać do podejrzenia o ten typ nowotworu. W takim wypadku lekarz jak najszybciej zaleci operację, w czasie której usunie zmianę z dużym zapasem skóry. Jeśli jest ona umiejscowiona na palcu, będzie musiał wyciąć zajęte paliczki aż do zdrowego stawu, a jeśli obejmie także węzły chłonne kończyny, na pewno rozważy amputację nogi. Rokowanie jest ostrożne i zależy od tego, czy wystąpią przerzuty do węzłów chłonnych. Około 5 proc. nowotworów skóry stanowią czerniaki (melanoma). Na szczęście trzy czwarte z nich to zmiany łagodne (zmiany barwnikowe). One także występują przede wszystkim u psów starszych, często diagnozuje się je u bokserów, jamników i w ogóle psów o ciemnym ubarwieniu. Czerniaki łagodne zwykle są ciemne, nieduże (do dwóch centymetrów), natomiast większe od nich czerniaki złośliwe nie zawsze mają ciemny pigment. Często usadawiają się w miejscach przejścia skóry w śluzówkę i na mosznie. Bywa, że ich powierzchnia ulega zmianom i rozpadowi. Złośliwy typ tego guza szybko daje przerzuty do węzłów chłonnych i płuc. Leczenie polega na jak najszybszym wycięciu zmiany z odpowiednio dużym zapasem tkanki, a po potwierdzeniu (badanie histopatologiczne), że jest to czerniak złośliwy, na dalszej terapii onkologicznej. Łagodne brodawczaki Do nowotworów niezłośliwych, ale często występujących należą brodawczaki. U psów młodych brodawczaki są łagodnymi zmianami pochodzenia wirusowego i pojawiają się w jamie ustnej i – rzadko – na stopach. Zwykle się ich nie leczy, ale czeka, aż same znikną. Jeśli któryś brodawczak rośnie w takim miejscu, że przeszkadza psu, np. jest przygryzany podczas jedzenia, można go wyciąć. Inny typ brodawczaka pojawia się na skórze psów starszych. Ten nie ma pochodzenia wirusowego, mimo to także raczej nie kwalifikuje się do zabiegu, chyba że przeszkadza psu lub regularnie ulega uszkodzeniu. Rokowania przy brodawczakach są bardzo dobre, bo bardzo rzadko pojawiają się formy złośliwe. Basalioma Nowotwór przypodstawno-komórkowy zwany basalioma, stanowi 10 proc. nowotworów skóry i jest w większości zmianą łagodną. Basalioma to dość duże, dobrze widoczne guzy, o twardej konsystencji, ruchome względem podłoża i bezwłose. Łatwo je usunąć w czasie operacji, a rokowania są pomyślne. Mimo to z powodu dużych rozmiarów (nawet 10 centymetrów) guzy tego typu zawsze niepokoją opiekunów. Niekoniecznie nowotwór W czasie praktyki klinicznej mamy też do czynienia ze zmianami nienowotworowymi, które niepokoją opiekunówi i zmuszają lekarza do zajęcia stanowiska. Wszelkie rany, które nie chcą się zabliźnić, wrzody, ropnie czy torbiele mogą przypominać zmiany nowotworowe. Dość często psi alergicy miewają źle gojące się rany i skłonność do zaburzeń skórnych ze względu na słabą barierę skórną, typową dla atopowców, oraz miejscowy spadek odporności. Dlatego warto być ostrożnym w diagnozowaniu i uważnie obserwować, jak zmiany reagują na leczenie. Nic strasznego Operacji guzów skóry nie należy się bać, bo są w większości proste i szybkie Nowotwory wcześnie wykryte i zoperowane dają szansę na całkowite wyleczenie. Jedynie zabiegi dotyczące gruczołów przyodbytniczych są skomplikowane i wymagają udziału doświadczonego chirurga. Na szczęście obecnie nie ma problemu ze znalezieniem takiego specjalisty. Małgorzata Charzyńska-Wróbel Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 316 Brak głosów. Oceń artykuł!
Rak skóry u psa to złośliwy nowotwór, który może wystąpić na skórze lub błonach śluzowych. Rak skóry u psów może być spowodowany przez czynniki genetyczne, ale często jest wynikiem długotrwałego narażenia na słońce lub inne czynniki środowiskowe.
Choroby skóry to u psa jedne z najczęstszych dolegliwości. Wiele z nich daje podobne objawy, ale mogą one mieć rozmaite podłoże. Niektóre wiążą się z przyczynami wewnętrznymi, np. zaburzeniami hormonalnymi. Inne spowodowane są przez infekcje, działanie alergenów lub substancji drażniących. Zmiany skórne u psa często rozpoznawane są z opóźnieniem. Ich wczesne dostrzeżenie oraz podjęcie właściwego leczenia możliwe jest dzięki codziennej pielęgnacji pupila i uważnej obserwacji jego zachowania. Najczęstsze przyczyny chorób skóry u psów Najczęstsze choroby skóry u psów związane są z niewłaściwą pielęgnacją lub zaniedbaniem. Jeśli zwierzę nie jest regularnie czesane, kąpane albo stale przebywa w brudnym otoczeniu, w jego sierści gromadzi się duża ilość zanieczyszczeń, które stanowią pożywkę dla chorobotwórczych drobnoustrojów. Ich siedliskiem staje się także złuszczający się naskórek. Co więcej, jeśli sierść jest przetłuszczona, skołtuniona, skóra nie może być prawidłowo wentylowana. W takich warunkach u psa łatwo dochodzi do grzybicy skóry czy powstawania ognisk zakażenia bakteryjnego. Zaniedbana sierść jest również dogodnym miejscem bytowania roztoczy, pcheł albo wszy. Zakażenia tymi pasożytami mogą szybko prowadzić do powstawania zapalenia skóry u psa, jej uszkodzeń czy reakcji alergicznych. Dyskomfort i dolegliwości spowodowane infekcją powodują, że pies częściej i intensywniej się drapie. Konsekwencją jest tworzenie się pojedynczych otarć albo tzw. przeczosów – miejsc, w których na skutek ciągłego mechanicznego drażnienia dochodzi do przerzedzania sierści i płaszczyznowych ubytków naskórka. Przeczosy stają się wrotami, przez które do głębszych warstw skóry wnikają drobnoustroje, mogące powodować wyprysk, nadżerki czy owrzodzenia skóry. Stan skóry psa może też ulec znacznemu pogorszeniu w przypadku niektórych schorzeń wewnętrznych. Należą do nich zaburzenia hormonalne, choroby autoimmunologiczne, nowotwory i alergie pokarmowe. Częstą przypadłością jest także atopowe zapalenie skóry u psa – będące reakcją alergiczną wywołaną przez różnego rodzaju substancje chemiczne (np. detergenty) czy ugryzienia owadów. Objawy chorób skóry u psów Podstawowymi objawami choroby skóry w jej wczesnych fazach są przede wszystkim nietypowe zachowania psa. Ze względu na swędzenie czy ból może on być niespokojny, nadmiernie ruchliwy, nieustannie drapać się lub ocierać o znajdujące się w pobliżu przedmioty. Na skórze psa pojawić się mogą grudki, krosty, otarcia. Niekiedy ze zmian skórnych może sączyć się surowicza lub ropna wydzielina. Skóra jest zaczerwieniona i dochodzi do intensywnego łuszczenia się naskórka. Przewlekłe choroby mogą powodować przerzedzenia lub wypadanie sierści. W przypadku np. grzybic tworzą się czasem charakterystyczne plackowate wyłysienia. Na ich obrzeżach pojawiają się często pierścieniowate, niekiedy intensywnie czerwone uniesienia skóry. Schorzenia skóry mają też wpływ na stan sierści. U psów, szczególnie w przypadkach problemów hormonalnych czy chorób alergicznych, może dochodzić do jej zmatowienia, skrócenia i ścieńczenia oraz nadmiernej łamliwości poszczególnych włosów. Leczenie i profilaktyka chorób skóry u psa Postępowanie terapeutyczne w przypadku chorób skóry u psów uzależnione jest ściśle od ich przyczyn. Dermatozy wymagają więc dokładnej diagnostyki przeprowadzonej przez weterynarza. Z tego względu stosowanie domowych sposobów na zapalenie skóry u psa nie jest wskazane. To lekarz musi zadecydować, czy zwierzęciu należy podać preparat przeciwgrzybiczy w maści czy doustny antybiotyk. W przypadku niektórych schorzeń niezbędna okazuje się terapia choroby podstawowej. Zadaniem opiekuna jest przede wszystkim stosowanie odpowiedniej profilaktyki. Zapobieganie chorobom skóry u psów to zwykle najlepsza metoda na uniknięcie konieczności przewlekłego, uciążliwego leczenia, które w wielu wypadkach nie jest obojętne dla ogólnego stanu zdrowia czworonoga. Psa należy regularnie obserwować, zwracając przy tym uwagę na stan skóry, jej uszkodzenia czy obecność pasożytów. Skutecznym sposobem na usunięcie z sierści złuszczonego naskórka, brudu przyniesionego ze spaceru albo pasożytów, które zagnieździły się po kontakcie z innymi zwierzętami, jest częste czesanie pupila. Zaleca się też regularne wyczesywanie nadmiaru podszerstka, szczególnie w okresie wiosennym i jesiennym. Co jakiś czas niezbędna jest kąpiel, do której powinno się stosować kosmetyki przeznaczone dla psów, a niekiedy nawet przygotowane dla konkretnych, długowłosych ras. Wielu dermatoz u psów można uniknąć dzięki stosowaniu preparatów ochronnych – w postaci kropli typu spot-on, spreju albo specjalnych obroży. Ograniczają one ryzyko pojawienia się na skórze czworonoga pasożytów skórnych i kleszczy oraz niebezpieczeństwo wtórnych zakażeń różnymi chorobami. Profilaktycznie warto też wspomagać funkcje skóry pupila za pomocą takich preparatów, jak np. dostępny na VIRBAC Megaderm. Anna Dobroń Milena Kostrubiec
Linienie psa jest procesem uogólnionym dotyczącym „większej ilości włosów” w przeciwieństwie do stałego, ciągłego wypadania martwych włosów i wyrastania nowych. Nasz podopieczny cały rok gubi bowiem włosy co niejednokrotnie, szczególnie u psów ras długowłosych, może rodzić niemałe problemy u wyczulonych osób. Ropne zapalenie skóry z ang. Pyoderma (z greckiego: “pyo“ – ropa i “derma“ – skóra) to problem często występujący u psów. Zwykle są to zmiany wtórne do innego procesu chorobowego skóry, dlatego też w przypadku ropnego zapalenia skóry konieczne jest zawsze określenie przyczyny pierwotnej. Istnieje wiele różnych postaci ropnego zapalenia skóry w zależności od okolicy, głębokości czy obrazu klinicznego i każda z tych postaci ma swoją odrębną nazwę. Odzwierciedla to wiele różnych „twarzy”, jakie może przybrać ta choroba skóry, oraz możliwe trudności w postawieniu rozpoznania. W procesie diagnostycznym, opracowywaniu planu postępowania i długości leczenia najbardziej przydatna jest tradycyjna klasyfikacja ropnych zapaleń skóry w zależności od głębokości zmian. Ryc. 1: W przebiegu zmian w powierzchownym ropnym zapaleniu widoczne są grudki, krosty, strupy, kryzki naskórkowe i przebarwienia.; Zdjęcie: dr C. Lorente Ropowica powierzchniowa obejmuje naskórek określonej okolicy ciała, np. fałdy skórne, przestrzenie międzypalcowe i międzyopuszkowe. W jej przebiegu występuje świąd, rumień, wysięk, nieprzyjemny zapach, ale także mogą pojawić się znacznie poważniejsze zmiany takie jak nadżerki i owrzodzenia. Leczenie ropowicy powierzchownej opiera się na stosowaniu miejscowych środków antyseptycznych oraz kontrolowaniu nasilenia świądu i zapalenia. Ropowica powierzchowna może obejmować naskórek, górne warstwy skóry właściwej oraz mieszki włosowe. Charakterystyczne zmiany w przypadku ropnego zapalenia skóry tego typu to: łysienie, grudki, krosty, kryzki naskórkowe, łuszczenie, strupy i często świąd. Leczenie, oprócz leczenia przyczyny pierwotnej, polega na stosowaniu miejscowych środków antyseptycznych i antybiotyków miejscowych lub ogólnoustrojowych. Ropowica głęboka obejmuje wszystkie warstwy skóry, w tym warstwę środkową i głęboką skóry właściwej i mogą się rozprzestrzeniać nawet do tkanki podskórnej. Zmiany są na ogół bolesne, najczęściej są to: wypełnione ropą pęcherze, guzki, miejscowe obrzęki, wyłysienia, owrzodzenia i przetoki z krwistą, krwisto-ropną lub ropną wydzieliną. W przypadku ropowicy głębokiej niezbędne jest wdrożenie antybiotyków ogólnoustrojowych na podstawie wyników badania bakteriologicznego i antybiogramu. Poniżej opisano szczegółowo różne rodzaje ropowic pod kątem cech klinicznych. Ropowica powierzchniowa: a) Zespół przerostu bakteryjnego klinicznie charakteryzuje się rozlanym rumieniem, łuszczeniem i tłustym wysiękiem o białawym lub żółtawym zabarwieniu oraz nieprzyjemnym zapachu. Zmianom tym często towarzyszy świąd. Najczęściej zmiany występują na brzuchu, małżowinach usznych, w przestrzeniach międzypalcowych i międzypoduszkowych. b) Wyprzenie (intertrigo) lub ropowica fałdów skóry spowodowane są ocieraniem się o siebie fałdów skóry, wilgocią i temperaturą, co sprzyja namnażaniu się bakterii. Nazwa danej postaci zapalenia wskazuje na lokalizację zmienionej chorobowo okolicy, np.: wyprzenie fałdów twarzowych, ogonowych czy sromowych. W zmienionych miejscach skóra jest wilgotna, tłusta, może występować rumień oraz białawy, cuchnący wysięk. Przy ciężkich postaciach mogą wystąpić nadżerki i owrzodzenia. Ryc. 2: Ropne zapalenie skóry (wyprzenie ropne) fałdów twarzowych u buldoga angielskiego z atopowym zapaleniem skóry.; Zdjęcie: dr C. Lorente c) Ropno-urazowe zapalenie skóry, hot spot lub ostre sączące zapalenie skóry jest spowodowane bardzo silnym ogniskowym bodźcem świądowym, co powoduje lokalne urazy, zmiany nadżerkowe, wrzodziejące i wysiękowe oraz ogniskowe wyłysienie. Jest to bardzo ostry proces o znacznym nasileniu, który generuje nie tylko świąd, lecz także intensywny ból w danej okolicy. Jedną z najczęstszym przyczyn pierwotnych są ukąszenia pcheł. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie obrazu klinicznego w połączeniu z wynikami badania cytologicznego. W obrazie cytologicznym widoczne są bakterie, zwykle ziarniaki, rzadko pałeczki, na ogół przy braku komórek zapalnych. Komórki zapalne, głównie zdegenerowane neutrofile są zwykle obecne w przypadkach nadżerek/owrzodzeń i wskazują na intensywny proces zapalny, który należy leczyć lekami przeciwzapalnymi (zazwyczaj miejscowymi kortykosteroidami). Niektóre przypadki mogą wymagać kilkudniowego podawania kortykosteroidów ogólnoustrojowych (w zależności od obrazu klinicznego). Leczenie polega na zapewnieniu higieny dotkniętego obszaru i stosowaniu środków antyseptycznych wraz z miejscowymi kortykosteroidami w przypadku zapalenia. Zawsze należy zidentyfikować przyczynę pierwotną i wdrożyć odpowiednie leczenie. Uwaga: Stosowanie antybiotyków nie jest konieczne Ropowica powierzchowna a) Liszajec (impetigo) objawia się u szczeniąt krostami zlokalizowanymi zwykle wyłącznie na brzuchu. U starszych psów z obniżoną odpornością można zaobserwować podobny proces, ale o cięższym przebiegu, z dużymi wiotkimi lub napiętymi krostami (liszajec pęcherzowy). b) Bakteryjne zapalenie mieszków włosowych jest najczęstszą postacią ropnego zapalenia skóry psów. W wyniku zmian zapalnych w mieszkach włosowych powstają ogniskowe, wieloogniskowe lub uogólnione wyłysienie z możliwą obecnością grudek, krost, strupów i kryzek naskórkowych. Towarzyszy temu świąd niezależnie od przyczyny pierwotnej. c) Powierzchowne rozszerzające się ropne zapalenie skóry charakteryzuje się zmianami w postaci grudek, krost i kryzek naskórkowych. Kryzki naskórkowe mogą być bardzo duże, ze znacznym rumieniem i złuszczaniem naskórka na obrzeżach. Zakażenie powoduje świąd w okolicy zmian. Ryc. 3: Kryzki naskórkowe; Zdjęcie: dr C. Lorente d) Skórno-śluzówkowe zapalenie ropne objawia się odbarwieniem postępującym w kierunku nadżerek-owrzodzeń oraz tworzeniem się strupów. Zmiany występują na połączeniach śluzówkowo-skórnych, przede wszystkim na wargach, ale czasem także na nosie, powiekach, sromie, czole i na skórze okolicy okołoodbytowej. Głównymi rozpoznaniami różnicowymi w tym przypadku są toczeń rumieniowaty krążkowy (ang. discoid lupus erythematosus DLE) i chłoniak epiteliotropowy skóry (ang. cutaneous epitheliotrophic lymphoma CEL). Postawienie właściwego rozpoznania jest niezwykle ważne, ponieważ rokowanie i leczenie tych trzech chorób jest zupełnie inne. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie obrazu klinicznego i badania biopsji skóry. Przed pobraniem biopsji zaleca się wstępne leczenie antybiotykami ogólnoustrojowymi przez co najmniej tydzień, w celu zmniejszenia zmian histopatologicznych związanych z możliwym wtórnym powikłaniem bakteryjnym w przypadku DLE i CEL. Ryc. 4: Proszę zwrócić uwagę na obecność bakterii (ziarniaki w komórkach) wewnątrz neutrofili.; Zdjęcie: dr C. Lorente W przypadku obecności krost rozpoznanie opiera się na obrazie klinicznym i badaniu cytologicznym. W preparatach cytologicznych obserwuje się obecność bakterii w neutrofilach. Przypadki bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych bez krost czy kryzek naskórkowych są trudniejsze do rozpoznania, ponieważ tylko biopsja może dać pewność co do postawionej diagnozy. Główne rozpoznania różnicowe dla bakteryjnego zapalenia mieszków włosowych to nużyca i zakażenie dermatofitami. Protokół diagnostyczny wymaga zatem wykonania trichogramu w celu zbadania obecności odlewów mieszków włosowych (wskazujących na zapalenie mieszków włosowych) i braku nużeńców (wykluczenie nużycy) oraz elementów grzybiczych lub zniszczenia struktury łodygi włosa. Jeśli głównym podejrzeniem jest dermatofitoza, należy przeprowadzić hodowlę w kierunku dermatofitów lub badanie PCR w kierunku dermatofitów. W leczeniu liszajca młodzieńczego zwykle wystarczą miejscowe środki antyseptyczne, najlepiej w formie kąpieli. Inne powierzchowne ropne zapalenia skóry o uogólnionej postaci wymagają miejscowego leczenia środkami antyseptycznymi i ogólnoustrojowej antybiotykoterapii. Przy ograniczonych zmianach może wystarczyć samo leczenie antyseptyczne a w razie potrzeby można dodatkowo wprowadzić miejscowe stosowanie antybiotyków. Ropne zapalenie śluzówkowo-skórne jest szczególnym procesem, bo chociaż jest to zapalenie powierzchowne wymaga długotrwałej antybiotykoterapii. Ropowica głęboka a) Czyraczność. Kiedy zakażenie bakteryjne powoduje znaczące zmiany mieszków włosowych, dochodzi do ich pękania lub czyraczności. Prowadzi to do pogłębienia zakażenia do warstwy środkowej i głębokiej skóry właściwej i powstania reakcji na ciało obce związanej z uwolnieniem włosa i keratyny do skóry właściwej. To z kolei prowadzi do ropno-ziarniniakowych zmian, które klinicznie mają postać guzków, przetok, wrzodów i strupów. b) Ropnie to otorbione skupiska ropy i tkanki martwiczej, które w obrazie klinicznym widoczne są jako rumieniowate, gorące i bolesne guzki. Zwykle spowodowane są penetracją czynników bakteryjnych przez rany kłute lub ugryzienia. c) Zapalenie tkanki łącznej jest zakażeniem i zapaleniem rozlanym obejmującym tkankę podskórną, zwykle miejscowym, ale bywa też odgraniczone. Towarzyszy mu obrzęk, ból i podwyższona temperatura danego obszaru. Warto zwrócić uwagę na młodzieńcze zapalenie tkanki łącznej, które nie jest procesem zakaźnym, a immunologicznym, wymagającym leczenia lekami przeciwzapalnymi/immunosupresyjnymi. Podstawą do rozpoznania ropowicy głębokiej jest obraz kliniczny, badanie cytologiczne, biopsja skóry oraz badanie bakteriologiczne. W obrazie cytologicznym czyraczności widoczny jest ropno-ziarniniakowy odczyn zapalny na ciało obce wywołany pęknięciem mieszków włosowych. Odczyn ten składa się w znaczącym stopniu z neutrofili i makrofagów, na ogół z udziałem eozynofili. Ryc. 5: W cytologii na ropno-ziarniniakowe zapalenie wskazuje obecność licznych neutrofili i makrofagów.; Zdjęcie: dr C. Lorente W preparatach cytologicznych pobranych ze zmian głębokich nie jest łatwe zaobserwowanie bakterii. W przypadku ropni widoczne w cytologii zapalenie ma neutrofilowy charakter z obecnością licznych bakterii wewnątrz komórek i poza nimi. Leczenie głębokiego ropnego zapalenia skóry wymaga stosowania antybiotyków ogólnoustrojowych w oparciu o wyniki badania bakteriologicznego i antybiogramu. W przypadku ropni konieczne jest jego chirurgiczne oczyszczenie oraz antybiotykoterapia. Czas trwania leczenia antybiotykami będzie zależał od głębokości zakażenia. W przypadku powierzchownych ropnych zapaleń skóry zwykle konieczne jest 3-4-tygodniowe leczenie, a w przypadku głębokich zmian leczenie trwa minimum 6-8 tygodni. Po wyleczeniu objawów klinicznych (całkowity brak zmian) leczenie należy kontynuować przez kolejne siedem dni w przypadku zakażeń powierzchownych i co najmniej 14 dni przy zakażeniach głębokich. Głównym czynnikiem bakteryjnym w ropnych zapaleniach skóry psów jest Staphylococcus pseudointermedius. Z tego względu przy pierwszym epizodzie zakażenia skóry niezagrażającego życiu, ze zmianami klinicznymi i cytologią wskazującymi na powierzchowne ropne zapalenie skóry, gdy jednocześnie nie ma podstaw do podejrzenia oporności bakterii, do leczenia można empirycznie wybrać cefalosporyny I generacji lub amoksycylinę/kwas klawulanowy. Uwaga: nigdy nie należy stosować antybiotyków drugiego rzutu (np. chinolony) lub trzeciego rzutu bez badania bakteriologicznego i antybiogramu. Masowe stosowanie antybiotyków jest zaniedbaniem i prowadzi do rozwoju oporności bakterii. Hodowla bakterii i antybiogram są niezbędne w następujących przypadkach: głębokiego ropnego zapalenia skóry lub zakażeniu zagrażającemu życiu; brak zgodności między objawami klinicznymi a badaniem cytologicznym; obecności bakterii pałeczkowatych w cytologii; zakażenia nieustępujące po antybiotykoterapii empirycznej; choroby lub leczenia immunosupresyjnego; niegojącej się rany zakażenia po zabiegu chirurgicznym lub leczeniu szpitalnym Zasadniczo większość ropowic jest wtórna do innej dermatologicznej lub pierwotnej choroby ogólnoustrojowej, którą należy zbadać, zdiagnozować i leczyć, aby uniknąć nawrotu procesu. Chorobami, które najczęściej wywołują ropne zapalenie skóry są choroby alergiczne, często występuje ono również przy zaburzeniach endokrynologicznych, niedoczynności tarczycy i nadczynności kory nadnerczy. Niemniej każda choroba skóry może wywołać nadmierny wzrost bakterii, prowadząc do wtórnego zakażenia bakteryjnego. Pierwotne i idiopatyczne nawracające ropowice występują rzadko i rozpoznaje się je po wykluczeniu innych potencjalnych chorób pierwotnych. W przypadku idiopatycznego nawracającego ropnego zapalenia skóry konieczna jest często długotrwała antybiotykoterapia i dostosowanie schematów leczenia w celu zapobiegania nawrotom. dr Carmen Lorente, DVM, PhD, DipECVDR Rak płaskonabłonkowy skóry może występować pod postacią rogowacenia skóry, niegojącego się owrzodzenia lub zmiany ziarninowej pokrytej strupem. W leczeniu nowotworu, w praktyce klinicznej, zazwyczaj wykonuje się chirurgiczne wycięcie zmiany z zachowaniem marginesu zdrowej tkanki.Rak skóry jest jedną z najczęstszych postaci nowotworów złośliwych, która dotyka w równym stopniu mężczyzn i kobiety, głównie w wieku powyżej 50 lat, zwykle w otwartych obszarach ciała. Rak skóry u kobiet mężczyzn zdjęcia foto galeria zdjęć jak wygląda rak skóry u kobiet mężczyzn osób starszych objawy leczenie forumPonadto u kotów mogą pojawić się: grzybice – przede wszystkim dermatofitoza (zakażenie łodygi włosa i warstwy rogowej naskórka powodujące miejscowe wyłysienie i łuszczenie się skóry, a także łojotok czy rumień), a ponadto histoplazmoza, kryptokokoza oraz malassezioza; zakażenia bakteryjne – np. ropno-urazowe zapalenie
| Υ ςኦмющад ሮчኁшեрኇ | Ճаቫиδоσ игаթ глኽμ | Унυхθկ утре х |
|---|---|---|
| Аዷозυ ቩоየωጥէпр | Еβ կэπθзጄчጢ | ኛֆωλиδեте усрогቹфе |
| Дабрυደኹ αгኪбелሕщիм ск | Клицուмխ νийуսፁνиጳ | ሪмኘζիբቺ οктучю шокт |
| Охጥн էхапու χаδυв | Сту кеժу εгոֆ | Що ቸу |
| Овоկፒբኡшፅ ιф азаዦ | Хυшудωж β твоσоሤопէኬ | Ачотαπиврኖ ջዛнуባох |
| Сниз жօрωթ | Зваταኖа οвсу | Шጊдሻ ሆո փепокէпрա |
